Kadinces: Kadınların Güçlü Sesleri
Related Articles
Geçen hafta Cuma gününe kadar hâlâ Arnavutluk’taydık. Ondan sonra tüm kargaşadan kurtulmak için bir hafta sonu evdeydik. Ücretli bir Hollandalı doktora görünebildim ve tüm çamaşırları yıkamak için zamanım oldu. Temizlikçi kadın da geldi, böylece ev çok fazla sorun yaşamadan yeniden pırıl pırıl oldu.
Ayrıca okuyun: Haftalık fotoğraf incelemesi Judith #432
Pazartesi
Arnavutluk’ta zor bir gece olmuştu. Ücret anestezi olmadan dikiş atılmasından dolayı hala gerçekten şoktaydı ve yaşadıklarını yeniden yaşamaya devam etti. Ağrısı da vardı ama parasetamolü reddetti. Yardımcı olmuş gibi görünen tek şey, YouTube videolarıyla dikkat dağıtmaktı. Saat 4’te nihayet uykuya daldı ve hepimiz bir veya 4 saat daha alabilirdik. Kahvaltıdan sonra arabaya binip biraz fotoğraf çekmek için burada burada durduk. Arnavut Alpleri gerçekten çok güzel. Saat 13.30 civarında bandajı değiştirmek için Bajram Curri’de hastanedeydik. Ücret oldukça paniğe kapılmıştı ama doktor ona karşı çok nazikti. Ücret karşılığında bir gül toplamaya bile gitti. Yara bakımı biraz can sıkıcıydı ama çok cesurdu ve neyse ki iyi görünüyordu.
küçük yolculuk
Sonra önümüzde uzun bir yol vardı. Uzak Kuzey’den ayrıldık ve biraz daha Arnavutluk’un ortasına, Makedonya sınırında gittik. 2 saniyeye böldüğümüz 5 saatlik bir yolculuk. Kukës’te mola verdik. Sonra yolumuza devam ettik ama yollar oldukça kötüydü ve dağların içinden geçiyordu, bu yüzden Fee tekrar hastalandı. Sonunda dışarıyı görebilmesi için onu kucağıma aldım. Bu bir fark yarattı. Saat 21:30’a kadar otele varamadık, burada hâlâ yemek yiyebiliyorduk. İyi bir İtalyan aşçı, yani harikaydı!
Salı
Neyse ki dün gece iyi uyuduk. Peri de. Sabah rahatladık. Rahat bir kahvaltı yaptık. Sonra Peshkopi’ye gittik. Bu şehri gerçekten seviyorum. Sıfır turist ve gerçek Arnavut hayatı. Tek kelime İngilizce konuşmadan sizinle konuşan o yaşlı adamlar. Sana çiçek veren, cebine fındık koyan. Ya da dükkanlarının fotoğrafını çektiğin için sana gerçekten kızıyorum. Terlik geçit törenini gördük: yaşlı adamlar gezinti yolunda geziniyor. Bunun sosyal bir işlevi vardır, eğer orada kimse yoksa yardıma ihtiyaç olup olmadığını görmek için eve giderler. Bu geleneği yaşatıyorlar. Termal havuzlar da var. Otellerde çok ama bir tane var. doğal havuz. Bunu bulduk ve tabii ki içine oturdum. Birkaç Arnavutla rahat. Lenthe bu insanlarla içeri girmeye cesaret edemedi, Maik kükürtlü havaya dayanamadığı için içeri girmedi. Ücret yapamadı ve Sterre ve Yuren istemedi. Sonra kasabada öğle yemeği yedik ve sonra dağların arasından Burrel’e gittik. Kasaba olarak biraz hayal kırıklığı yaratan ama (İngilizce konuşan ve mavi gözlerimden dolayı benimle fotoğraf çektirmek isteyen) Arnavut çocuklarla güzel bir sohbet ettiğim ve güzel bir İtalyan restoranında yemek yediğimiz bir yer. Yattığımız yer de harika bir yer.
Çarşamba
Güneşle uyandık ama kısa sürede kayboldu, bu yüzden zaten içeride kahvaltı yapmak zorunda kaldık. Kahvaltı yine Arnavutçaydı ve hepimiz bu sabah şunu düşündük: bir daha olmaz…. Domates, salatalık, beyaz peynir, yumurta, tost ve reçel. Bu sefer de bir bardak ılık sütle (burada kimsenin sevmediği). Kahvaltıda ne istediğinizi önceden sormamalarını da gerçekten anlamıyoruz. Şimdi çoğu çöpe gidiyor. Kahvaltıdan sonra, Fee ile hastaneye gitmemiz gereken Burrel’e gittik. Yara kontrol edildi (şans eseri iyi görünüyordu) ve yeni bir bandaj aldı. Fee de oldukça paniğe kapılmıştı. Doktor çok tatlıydı ve bu sefer çok daha hızlı sakinleşti. Bundan sonra, Ohri Gölü’ne doğru yola çıkma zamanı gelmişti. Can sıkıcı olan şey, Avrupa’nın en tehlikeli yollarından birine düşmemek için tüm yolu arabayla gitmemiz gerekti. Bu yüzden Tiran’ı geçmek zorunda kaldık. Orada yemek için çok iyi bir restoran seçtik, sadece “normal” yiyecekler ve özellikle Arnavut yemekleri değil 🙂 Saat 4 civarında gölün yakınındaki Lin’e gittik ve orada bir süre dolaştık. Çok küçük ve fakir bir kasaba. Ama gölde çok güzel. Ve Pansiyon Evi 1960 eğlencelidir. Yakındaki Prrenjas’ta Restaurant Botanika’da yemek yedik. Gerçek Arnavut havası, bu yüzden salata ve peynirli kroketlere ve çocuklar için makarna ve cipslere yapıştım.
Perşembe
Ne yazık ki, iyi uyuyamadık, Maik ve ben. Ücret aramızda dönüyordu ve yarı saydam perdelerin arasından da erken ışık geliyordu. Lin’i ve Pogradec’i ziyaret etmekle doldurduğumuz koca bir sabahımız ve öğleden sonramızın bir kısmı hâlâ vardı. Bu kasabalar Ohri Gölü kıyısında yer alır ve çok güzel ve otantiktir. Güzel havalarda gölde yüzebilirdik ama ne yazık ki hava bulutluydu. Belki de en iyisi, çünkü Fee artık yüzemezdi ve bu çok yazık olurdu. Saat 2 civarında arabayı iade etmek için Tiran’daki havaalanına gittik. Her şey sorunsuz devam etti. Gecikme ve güçlük yaşamadık, bazı yerlerde Ücretin taşınması gerektiğinden önceliğimiz oldu ve sonunda saat 23:00 gibi eve döndük. Herkes güzel bir duş alsın ve kendi yatağına girsin!
Cuma
İyi bir gece uykusunun ardından alarm erkenden çaldı. Maik işe geri dönmek zorunda kaldı ve ben ve Fee ayağı için doktora gittik. Pansumanın tekrar değiştirilmesi ve yaranın değerlendirilmesi gerekiyordu. Her şey çok iyi görünüyordu ve doktora göre enfeksiyon riski geçmişti. Pazartesi günü tekrar, belki dikişler bile alınabilir, yoksa Çarşamba. Sonra alışverişe gittim çünkü evde kahvaltı, öğle ve akşam yemeği için hiçbir şeyimiz yoktu. Neyse ki, AH’miz iyi tedarik edildi ve her şeyi alabildim. Öğleden sonra makro lensimle bahçeye çıktım ve bu fotoğrafları çektim. Birkaç tane daha yükledim Duvarda Çalışmakböylece duvar için baskılı satın alabilirsiniz 🙂
Cumartesi
Erken kalktı çünkü havuz zamanıydı. 60 turun ardından güzel olduğunu düşündüm ve kahvaltı için eve gittim. Bu gün hava oldukça güzeldi, bu yüzden Fee ile birlikte bitkileri yeniden saksılamaya ve çelikler almaya karar verdim. O ayağıyla pek bir şey yapamıyor, bu yüzden çabuk sıkılıyor. Yani yapacak bir şeyi vardı. Çok fazla işti, çünkü epeyce fabrikam var ama yine de bitirmeyi başardık. Dede ve nineyi de ziyaret ettik. Büyükbaba dizinden ameliyat oldu ve Maik oraya yeni panjurları asmaya gitti. Ücret devam etti, bu yüzden yine biraz dikkati dağıldı. Günü böyle geçirdik. Yemek, bahçede sıcacık bir atıştırmalıktı, çünkü hava hala oldukça güzeldi. Akşam tabii ki Max’in kalifikasyonu izlendi ama ben oldukça çabuk uyuyakaldım.
Pazar
Uyuduk ve sonra tekrar koşmaya başladım. Yaklaşık 10 gün boyunca egzersiz yapmadıktan sonra bu artık düşmedi! Yine de 5 km yapmayı başardım. Sıcak, bunaltıcı hava da yardımcı olmadı. Öğle yemeğinden sonra Niky’yi görmeye gittim, onun doğum günüydü. Kalabalık değildi, sadece annesi ve babası oradaydı ama bu oldukça güzeldi çünkü onları uzun zamandır görmemiştim. Akşam Sterre’nin çalışması gerekiyordu ve yemekten sonra bir şeyler içmeye gittik. Kurmak yap, yeni bir oyunumuz var. Okey gibi ama farklı.
